Gedicht van de week: Dit oude land (Mattanja Gerritsen)

Radio Lelystad plaatst wekelijks een ‘Gedicht van de Week’ van een Lelystedeling of iemand uit de omgeving. Er loopt namelijk veel dichttalent rond in Lelystad, en dat verdient een podium, ook op onze site. Bovendien is dichten leuk, inspireren de gedichten andere mensen wellicht ook tot dichten en bieden gedichten vaak een andere kijk op de werkelijkheid, bijvoorbeeld een actueel onderwerp. Het gedicht van deze week is van Mattanja Gerritsen, die opgroeide in Dronten. Het is een ode aan Flevoland, geschreven voor de laatste Sunsation. Vroeger had zij niet zoveel op met haar eigen provincie: te recht, te saai en niet oud genoeg om interessant te zijn. Maar nu ze in Heemstede woont, kijkt ze er anders naar.

Dit oude land

Dit oude land

Dat we bedekt hebben met nieuwe aarde

Als een dunne regenjas met het kaartje er nog aan

Waar de meeste bomen nog twijgjes zijn

Nog twijfels zijn over hoe bochten zich moeten vormen

Alleen de tijd weet wat er van hen terechtkomt

Van dit

Oude land

Waar ik de eindeloze

Eindeloos lange paden af rende die ik nog nergens anders vond

Waar een uitzicht zichzelf oneindig kan kopiëren waardoor de tijd zich kan permitteren om stil te staan

Waar ik kettingen reeg van de harten van madeliefjes

De tong van een dief ligt hier ergens verborgen

In dit oude land Dat geen mythes of mysteries heeft maar wel versgeperst sap van appels uit de klei Waarvan we zeggen dat ze nog te jong

Te jong is om

Iets te weten

Iets te menen

Iets te claimen

Is eigenlijk oud

Dit oude land

Wijst aan waar de stalen breuklijnen van vliegtuigen lagen

Met blauwe bordjes en straatnamen

Niets is onbreekbaar

En alles laat een spoor na

Zo is dit oude land

Gewillig gebleken om zich te vormen naar onze handen

Maar aan haar randen schuurt iets

Door strak aangelegde akkers verzuurt een spoor

Van onkruid

Cultivering is slechts een opperhuid

Wanneer in dit oude land

De zon in de akkers zakt denk ik een geur van roest te ontwaren uit de aarde

Een propeller die uit de klei steekt

Een laatste ademteug die ooit opgeslagen als een vuurvliegje in een glazen pot

In dit oude land

Waar we soms de losse stilte nog vangen

Die raast over de kaarsrechte wangen van onze 80-wegen

In dit oude land kunnen we onze voetzolen nog in de klei planten

En dan voelen we het deinen

Het deinen van een oude binnenzee

Vaste grond is een illusie

Ook beton kan golven

In dit oude land.

https://www.instagram.com/hartopdenken/