Stichting De Ondersteuning op zoek naar financiële steun ‘We redden het niet alleen’

ZEEWOLDE – De stichting die zich inzet voor inwoners die net buiten de officiële hulpregelingen vallen, verkeert zelf in zwaar weer. Stichting De Ondersteuning helpt inmiddels 42 Zeewolder gezinnen met wekelijkse EHBO boodschappenkaarten en andere ondersteuning.

Maar de vaste lasten voor opslag, vervoer en hulpverlening drukken zo zwaar op de schouders van oprichter Nick Lotte dat voortzetting onzeker is. “Ik leg er nu iedere maand geld bij. Dat houd ik niet eindeloos vol.”

Vangnet voor de ‘vergeten groep’

Waar reguliere hulpinstanties als de Voedselbank zich richten op inwoners die onder het bestaansminimum leven, bedient Stichting De Ondersteuning juist de groep net daarboven. Mensen met een inkomen tussen 100 en 130 procent van het sociaal minimum komen niet in aanmerking voor voedselpakketten of toeslagen, maar redden het financieel vaak ook niet meer. “Ze vallen tussen wal en schip,” zegt Lotte. “En het aantal mensen in die groep groeit.”

De Voedselbank Zeewolde (De Kostmand) hanteert, nadat de eerste noodzakelijke hulp is gegeven, een toetsing voor hulp op de langere termijn. Daarin zijn er toelatingscriteria op basis van inkomen. Volgens Stichting De Ondersteuning is er voor wie nét niet aan die voorwaarden voldoet vaak geen alternatief. “En juist daar springen wij bij.”

Geen subsidie, nauwelijks donateurs

Om die structurele hulp mogelijk te maken, begon de stichting een huis-aan-huisactie in Zeewolde. Het idee: als 40 tot 50 mensen maandelijks een klein bedrag geven, zijn de vaste lasten gedekt. In vergelijkbare gemeenten blijkt dit model te werken, maar in Zeewolde leverde het slechts zeven donateurs op. “Dat is echt teleurstellend,” zegt ambassadeur Henk Krol. “Er zijn bedrijven en kerken die incidenteel steunen – en dat is geweldig – maar je kunt een stichting niet runnen op losse giften.”
Ook gemeentelijke steun blijft uit. Zowel beleidsadviseur als wethouder Eric van den Belt lieten weten dat subsidie “niet past binnen het huidige beleid.” Een verschil met andere gemeenten: “In bijvoorbeeld Harderwijk ondersteunt de gemeente wél soortgelijke initiatieven. Daar vullen ze aan waar vrijwilligers tekortschieten.”

Meer dan voedselhulp alleen

Stichting De Ondersteuning doet méér dan alleen boodschappenkaarten verstrekken. Zo biedt de stichting maatwerkbegeleiding, vervoer naar ziekenhuisafspraken voor wie buiten de Wmo valt, en is er zelfs hulp bij huisvesting – zoals voor een 19-jarig meisje dat dreigde te worden uitgezet. “We zijn veel flexibeler dan een grote organisatie. Juist dat maakt verschil.”
Maar ook flexibiliteit heeft een prijs. Lotte werkt inmiddels deels vanuit huis: “Mijn huis is een opslagplaats geworden. Elke kamer staat vol.” En de kosten – benzine, koeling, opslag – blijven stijgen. “Zonder vaste inkomsten stort het kaartenhuis vroeg of laat in.”

Wat als het stopt?

Mocht de stichting ophouden te bestaan, dan worden de wekelijkse boodschappenkaarten overgenomen door het Rode Kruis. Maar de andere ondersteuning vervalt. Lotte: “En dat is nou precies de reden waarom we er ooit mee begonnen zijn: om juist dát gat op te vangen.”
Hoewel enkele raadsleden betrokkenheid tonen, leidde dit nog niet tot concrete stappen. Ook een oriënterend gesprek met de provincie leverde niets op.

Oproep aan inwoners: ‘Help je buren’

Volgens de stichting speelt onwetendheid een grote rol. “Veel inwoners realiseren zich niet dat in hun straat misschien wel gezinnen leven die afhankelijk zijn van hulp. Het gaat vaak om werkenden met kinderen die net buiten de officiële regelingen vallen,” aldus Lotte. “We vragen geen grote bedragen. Al is het twee euro per maand – via onze site stichtingdeondersteuning.nl kan het zo geregeld worden.”
Krol: “We hopen dat mensen inzien dat stille armoede ook in Zeewolde bestaat. En dat particuliere initiatieven zoals deze alleen blijven bestaan als inwoners zélf meedoen.”