SERRA festival, dans, muziek en kunst komen samen

ZEEWOLDE - Ook tijdens het derde weekend van het SERRA festival was het in het Paviljoen de Verbeelding een komen en gaan. Niet dat het er doordeweeks rustig was. Vele klassen stapten binnen om les te krijgen van Rob van de Broek of Judith Meijer. Maar de zaterdag en zondag waren voor iedereen. En dat waren dit keer de fans van UDX, het Sebastian Ensemble, de Tributeband ‘Blend’ en Bossanova liefhebbers.

Na een inleiding van beheerder Frank Meijer over het festival en de hoofdpersoon erin, Richard Serra, schoven zaterdagmiddag de aanwezigen op het puntje van hun stoel. Want men kwam duidelijk zichtbaar voor UDX. De dansgroep van Samantha de Vries werd met veel plezier en trotse belangstelling bekeken en gefilmd. Helaas was de pret van zeer korte duur. Er was voor de dansgroep een uur gereserveerd, de uitvoering duurde nauwelijks vijf minuten.

Gelukkig was er de tentoonstelling nog. Je blijft kijken, een tweede of derde bezoek is dan ook geen overbodige luxe. Om bijvoorbeeld Serra zijn visie te lezen over Sea Level, die hijzelf ook muren noemde overigens: “The sculpture is not the walls.” Het water, de heuvel, het gras, de lucht, het landschap dus waarin de muren staan, vormen samen met Sea Level het kunstwerk.

Onnavolgbaar

Het Sebastian Ensemble, bestaande uit Eduard Sebastian zang en gitaar, en Noortje Huiskens, dwarsfluit, voerden later op de zaterdagmiddag een eerste deel van een nieuw werk van Eduard, ‘Poorten’ genaamd, uit. Centraal in het muziekstuk staat de vraag, vertelde Eduard: “Wat als God ons nou (letterlijk) niet ziet?”

Noortje en Eduard musiceerden, ondersteund door opgenomen percussie. Beelden, getoond op een groot scherm vervolmaakten de uitvoering. Want dat was het: volmaakt in zijn onnavolgbaarheid. Eduard nam het publiek zingend soms, gitaarspelen steeds, aan de hand.  Noortje dartelde er met de dwarsfluit tussendoor. Geen label op te plakken op deze muziek, behalve: onnavolgbaar en betoverend. In februari komt het ensemble wederom naar het Paviljoen. Met het hele werk, en met die intrigerende vraag.

Zondagmiddagconcertjes

Het was zondagmiddag volle bak in het Paviljoen. Met een Tribute aan de onlangs overleden George Kooymans stond het fraaie gebouwtje enigszins op zijn grondvesten te trillen. ‘Blend’ de Zeewoldse Tributeband, speelde een stevig aantal Golden Earring nummers. De vier musici en twee achtergrondzangeressen met Mark Nijenhuis als leadzanger gingen er helemaal voor. Anneke ter Haar deed in ‘Back Home’ even mee met een scheurende dwarsfluitsolo! Leadzanger Mark Nijenhuis bekende tijdens een van zijn inleidingen: “Het is zo leuk. Ik keek steeds uit naar de dinsdag, de repetitieavond!” Dat bleken er welgeteld vier te zijn, want ‘Blend’ repeteerde voor dit optreden vier weken. Het publiek, half verscholen tussen de spiegels van Rob van den Broek en de billboards over Serra waren terecht zeer gul met het applaus.

Brazilië aan de Wetering

Ruim een uur later had er een wisseling van de wacht plaatsgevonden: een andere band en een ander publiek. Het trio ‘Jaeger Experiment’ en zangeres Rachel Denise brachten een aantal ‘Bossa Nova’s’ ten gehore. De aanwezigen lieten zich met graagte meevoeren op de Braziliaanse klanken. Rachel praatte de verschillende nummers zeer plezierig aan elkaar. En die waren allemaal even melodieus, swingend tot jazzy aan toe. Beheerder van het Paviljoen Frank Meijer had de musici aangekondigd met de woorden: “Bossa Nova, heerlijke zondagmiddagmuziek.” Daar had hij zo ongelijk in. Het is muziek voor alle dagen van de week. Zeker uitgevoerd door dat fabuleus spelende ‘Jaeger ensemble' en gezongen door Rachel Denise!

Foto: Deen Guldemond
Interview, beelden en montage: Johan de Ruyter